Św. Urszula Ledóchowska (Julia Ledóchowska ) ur. 17 kwietnia 1865r. w austryjackiej wiosce Loosdorf. Była córką Antoniego Ledóchowskiego – polskiego oficera i Józefiny Salis – Zizers – Szwajcarki .
Wyrastała w atmosferze mądrej i wymagającej miłości rodziców, wśród licznego rodzeństwa. Trójka najstarszych dzieci obrała drogę życia konsekrowanego: Maria Teresa (beatyfikowana w 1975) założyła w przyszłości Sodalicję św. Piotra Klawera, a młodszy brat Włodzimierz był generałem Jezuitów.
Gdy Julia miała 18 lat, przeniosła się wraz z rodziną do Lipnicy Murowanej, gdzie opiekowała się ubogimi i chorymi, wspomagała osierocone dzieci, przygotowała dwóch chłopców lipnickich do wstąpienia do seminarium duchownego. Trzy lata później wstąpiła do krakowskiego klasztoru urszulanek, przyjmując imię Urszula.
W 1907, otrzymawszy błogosławieństwo Piusa X i wraz z dwiema siostrami wyjechała do Sankt Petersburga, by objąć kierownictwo internatu przy polskim gimnazjum. Cztery lata później matkę Urszulę wydalono z Rosji, co spowodowane było wybuchem I wojny światowej. Urszula Ledóchowska udała się do Sztokholmu, a następnie do Danii.
W Skandynawii kontynuowała pracę pedagogiczną – założyła szkołę dla dziewcząt, ochronkę dla sierot po polskich emigrantach, współpracowała z założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, starając się uwrażliwić Skandynawów na sprawę niepodległości Polski.
W 1920 r. petersburskie urszulanki wróciły do Polski i osiedliły się w Pniewach k. Poznania. Niedługo potem Benedykt XV zezwolił im na przekształcenie się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, mające żyć duchowością urszulańską oraz tradycją pracy wychowawczej .
17 IV 1921 r.- Na zaproszenie pań ziemianek matka Urszula. udaje się do Sieradza, gdzie wygłasza odczyt o pracy nowego Zgromadzenia. Wtedy też podejmuje decyzje objęcia i odbudowy podominikańskiego klasztoru w Sieradzu.
24 IV 1922 r. – Dominikanie sporządzają akt darowizny klasztoru sieradzkiego na rzecz Zgromadzenia SS. Urszulanek SJK.
IX 1922 r . – Rozpoczęcie pracy przy odbudowie klasztoru w Sieradzu dzięki funduszom, jakie Święta Urszula uzyskała z Francji, Danii, Szwecji, Holandii, Norwegii, Belgii i Stanów Zjednoczonych.
Powszechnie ceniono ją i szanowano za poświęcenie dla innych (zwłaszcza dzieci) oraz pogodę ducha. Gdy umarła podczas wizyty w Rzymie, 29 maja 1939 r. mówiono, że „zmarła święta”.
W 1983 w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował matkę Urszulę, a 18 maja 2003 w Rzymie kanonizował.
20 VI 1989 zachowane od zniszczenia ciało błogosławionej Urszuli zostało przewiezione z Rzymu do Pniew i złożone w kaplicy domu macierzystego.
1 IX 1990 erekcja parafii p.w. bł. Urszuli Ledóchowskiej w Sieradzu. Jej imieniem nazwano parafie min. w Lublinie, Bydgoszczy, Gdańsku, Łodzi .
Od 2006 jest ona również patronką miasta Sieradza.. Podczas uroczystości biskup Wiesław Mering poświęcił obraz św. Urszuli Ledóchowskiej, ufundowany przez mieszkańców Miasta.
Decyzją Rady Miejskiej w Sieradzu 29 maja, dzień śmierci św. Urszuli, ustanowiony został świętem Miasta Sieradza.
